سیبکی نیم سرخ و نیمی زرد

زعفران لاله را حکایت کرد

چون جدا گشت عاشق از معشوق

نیمه ای خنده بود و نیمی درد

سست پایی بمانده بر جایی

پاک می کرد از رخ مه گرد

دست می کوفت نیز می لافید

کاین چنین صنعتی کسی ناورد

صعوه پرشکسته ای دیدی

بیضه چرخ زیر پر پرورد

باز شد خنده خانه این جا

رو بجو یار خنده ای ای مرد

ناز تا کی کنند این زشتان

بازگونه همی رود این نرد

جفت و طاق از چه روی می بازند

چون ندانند جفت را از فرد

بهل این تا بیار خویش رویم

آنک رویش هزار لاله و ورد